NO.4 ความลับ

เมื่อลู่หานพูดจบเขาก็จับน่าฮานึลให้หันมาหาเขาก่อนจะบรรเลงการจูบบนริมฝีปาก

ฮานึลพยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนเขา แต่ก็ไม่เป็นผล ลู่หานพยายามจะแทรกลิ้นเข้ามาในโพรงปากฮานึล แต่ฮานึลกลับเม้มปากเข้าหากันแน่นเพื่อที่เขาจะแทรกลิ้นเข้ามาไม่ได้

ฉันไม่มีวันเล่นตามเกมเขาเด็ดขาด ฮานึลคิด

"หึ!"ลู่หานหัวเราะในลำคอเบาๆ ผละจูบออกจากฮานึล ก่อนที่เขาจะพลิกตัวฮานึลทุ่มลงบนโซฟา

"อ๊ะ .. อื้อ.." ในขณะที่ฮานึลร้องด้วนความเจ็บหลังที่กระทบกับโซฟา ลู่หานก็พุ่งพรวดเข้ามาประกบจูบปากฮานึลอีกครั้ง ลู่หานแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปาก กวาดชิมรสจูบไปทั่วปาก ทำให้ฮานึลเคลิ้มไป แต่ไม่ได้!! ฮานึลจะไหลตามเกมของลู่หานไม่ได้

ผลั่ก!

ฮานึลชันเข่าขึ้นกระแทกเข้าน่าท้องแกร่งของลู่หาน

"อึก...ฮึ่ย!!" ในจังหวะที่ลู่หานเจ็บนี่ละ หนี! ฮานึลดันตัวลู่หานออกแล้วรีบดันตัวเองให้ขึ้นมาเตรียมที่จะวิ่งหนี

หมับ!

"เหอะ..คิดว่าจะหนีได้หรอ มีแรงอยู่แค่นิดเดียวทำไรฉันไม่ได้หรอก" ตอนที่ฮานึลกำลังจะหนีก็ถูกลู่หานจับขาไว้ดึงตัวฮานึลให้เข้าไปหาเขาอีกครั้ง

"ฮึก..ฮือ..ลู่หาน ฉันขอโทษ แต่ขอร้องปล่อยฉันไปเถอะ..ฮือ.."สุดท้ายฮานึลก็ห้ามน้ำตาตัวเองไม่ได้ กลัว ฮานึลกลัวลู่หาน

"เอ๋! ไม่ได้หรอกครับ ของชิ้นดีอยู่ตรงหน้า จะปล่อยไปก็เสียดายสิ หึ!" ลู่หานจับฮานึลทุ่มลงบนโซฟาอีกครั้ง

"ฮึก..ฮือ..พอเถอะ..." ฮานึลทั้งงร้องไห้ และขอร้อง แต่ไม่ได้ผล ลู่หานไม่ฟังอะไรเลย

เกลียด..ฮานึลเกลียดตัวเองที่อ่อนแอ ทำอะไรไม่ได้แม้แต่ดูแลตัวเองยังทำไมได้

                ลู่หานถอนจูบออกจากปากบางพร้อมกับเปลี่ยนเป้าหมายใหม่เขาก้มหน้าลงไปยังคอขาวระหงสูดดมความหอมจากซอกคอขาวลิ้นร้อนลากไปมาที่ลำคอของฮานึล

                “อื้อ..ฮึก...” ฮานึลทำได้แค่เพียงร้องไห้ และยอมรับชะตากรรมทุกอย่างที่เกิดขึ้น...ฮานึลปล่อยตัวเองให้เขาได้ทำตามใจไป จะได้จบๆไปซักที จะได้หนีออกไปจากปีศาจตนนี้ซักที

                “อืม..แบบนี้ค่อยดีหน่อย เหอะ!” ลู่หานถอดกระดุมเสื้อฮานึลออกในขณะที่น่าของเขายังไม่ออกห่างจากซอกคอฉันเลยซักนิด เมื่อกระดุมทั้งหมดถูกปลดออก  เผยให้เห็นน่าอกของหญิงสาว ลู่หานห้ามใจไม่ไหวต้องชิมดูดกลืนยอดปทุมถัน อีกมือหนึ่งบดเบียดไปมาจนยอดอกชูชันตามอารมณ์อย่างหยุดไม่อยู่ จนฮานึลเริ่มครวญคราง

                “ฮึก พอเถอะ..ลู่หาน” เสียงแหบพร่าของฮานึล ทำให้รู้สึกเซ็กซี่ไป ภาพฮานึลตรงล่างทำให้ลุ่หานอดใจไม่ไหว  มันเป็นการยั่วชัด....ฮานึลยั่วลู่หานไม่รู้ตัว..

เมื่อเขาตักตวงความหวานจากยอดอกอวบใหญ่เสร็จเขาค่อยไล่ลงมายังหน้าท้องแบนราบมือหนาลูบไล้ไปทั่วตัวฮานึลลงมาจนถึงขาอ่อนเขาลูบขึ้นลูบลงริมฝีปากยังคงประทับรอยแดงให้กับผิวขาวใสของร่างเล็กไปทั่วร่างกายมาจนถึงขาอ่อน

ลู่หานงค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปช้าๆจากสองนิ้วเป็นสามนิ้ว

ฮานึลถึงกับกระตุก..

“งื้อ ...... อ๊ะ! จ...เจ็บ...ลู่หาน เจ็บ...”

“นิดเดียวเอง...อืม..”

ลู่หานเริ่มขยับนิ้วเป็นจังหวะ เพื่อปรับให้ฮานึลเข้ากับจังหวะนิ้วของเขา

ทำเอาคนฮานึล ครางไม่เป็นศัพท์เป็นภาษา ร้องไห้ ออกมาด้วยความเจ็บปวด

เลือดความบริสุทธ์ของฮานึลค่อยๆไหลออกมาตามร่องนิ้วของลู่หาน

ทำให้ลู่หานรู้เลยว่า...เขาคือคนแรกของเธอ

..ไม่น่าเชื่อเลย...ยังไม่ผ่านใครเลยหรอ...แม้แต่อี้ฟาน...หมอนั่นเนี่ยนะจะปล่อยไป...ลู่หานคิด

“ฮื้อ..อ๊ะ ฮือ ลู่หาน หยุดเถอะ ฉันของร้อง ฮือออ” ฮานึลร้องไห้ออกมาไม่หยุดหย่อน เจ็บ นี่คือคำเดียวที่ฮานึลได้รู้สึกในตอนนี้

ลู่หานไม่รอช้า  ก้มลงจูบฮานึลก่อนจะค่อยๆดันแก่นกายของตัวเองเข้าไปทางช่องทางรัก

“อื้อ!!!”

ฮานึลเจ็บปวดทรมานเมื่อมีของใหญ่กว่าเดิมแทรกเข้ามา ร่างเล็กพยายามดิ้นให้หลุดพ้นจากนี้ แต่ขยับตัวไปไหนไม่ได้

เสียงร้องของฮานึลก็ถูกกลบไปด้วยริมฝีปากของลู่หาน

ฮานึลได้จิกบนแผ่นหลังลู่หานเพื่อระบายความเจ็บที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ

“อ๊ะ!!” ริมฝีปากของฮานึลเป็นอิสระ เพราะลู่หานนั้น ต้องสูดอากาศอย่างหนัก

เพราะช่องทางนั้นตอดรัดแก่นกานเขาแน่นเกินไป

ก็มันครั้งแรกของเธอนี่....สะใจจริงเลย..หึ!

ช่องทางนั้นทำให้ลู่หานเจ็บปวด หอบเหนื่อยทั้งๆที่มันเพิ่งจะเริ่มเอง...

“อ่า...ฮานึลอ่า....... ”เสียงร่างสูงครางออกมาอย่างได้อารมณ์ก่อนจะเข้า ออก อย่างเชื่องช้า

“อะ...อึก ฮือ.... อ๊ะ! เจ็บ....”ฮานึลที่เริ่มครางออกมาแทบจะไม่เป็นภาษา  อยากจะดิ้นออกไป มันเจ็บเกินไป ฮึก...

ลู่หานมองร่างเล็กภายใต้ร่างของเขา

ตอนนี้เธอเซ็กซี่เกินไปแล้ว...

เมื่อเห็นร่างเล็ก ทำเอาลู่หานอดกลั้นอารมณ์ตัวเองไม่ไหว

''อ๊ะ ลู่หาน..อึก..อ๊ะ อ๊า'' เสียงหวานร้องเสียงหลงเมื่อแก่นกายของลู่หานกระแทกเข้าจุดกระสันพอดี เมื่อชายหนุ่มรู้จึงย้ำเข้าจุดนั้นจนฮานึลทนไม่ไหว มือบางจับกลุ่มผมลู่หานเพื่อปลดปล่อยความทรมานและความสุขที่ชายหนุ่มมอบให้

''อ๊ะ ตรงนั้น อ๊ะ ไม่ไหว อ๊ะ.. ไม่ อื๊อ ลุ่หาน..พ..อึก เถอะ.'' ฮานึลครางสลับกับเสียงทุ้มต่ำอย่างไม่ปกปิด

''ตรงไหน หืม'' ลู่หานพูดยียวนก่อนจะตั้งใจกระแทกเข้าจุดนั้นจนฮานึลร้องเสียงหลง

''ลุ่หาน..อึก..อ..ไม่....ไม่เอาตรงนั้น...ฮือ..ลู่หาน'' เสียงร้องเสียงห้ามของฮานึลทำให้ลู่หานทนไม่ไหวหรอก...เธอกำลังยั่วเขา...รู้ตัวบ้างมั้ย

“อืม..”ลู่หานครางออกเบาๆ ก่อนที่จะเร่งจังหวะเร็วขึ้นจนหญิงสาวร้องครางอย่างห้ามไม่ได้

ลู่หานปลดปล่อยออกมาก่อนจอถอยออกจากร่างของฮานึล...ซึ่งตอนนี้กำลังจะคล้อยหลับไปด้วยความเหนื่อย

“หึ!” ลู่หานมองฮานึลก่อนจะแสยะยิ้มมุมปาก ถ้าอี้ฟานรู้..มันจะเกิดอะไรขึ้นนะ

ลู่หานลุกขึ้นจัดแต่งใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วนำเอาผ้ามาห่มร่างฮานึลไว้ ก่อนที่เขจาจะไปชงกาแฟนั่งดื่มสบายบนเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามโซฟาที่ฮานึลนอนอยู่

การแต่งครั้งแรกก็ผ่านไป...ไม่โอเครติได้เน้อ

เอาละ อ่านเสร็จแล้ว ไปเม้นท์สิครับ

http://my.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1156203