เมื่อลู่หานพูดจบเขาก็จับน่าฮานึลให้หันมาหาเขาก่อนจะบรรเลงการจูบบนริมฝีปาก
ฮานึลพยายามดิ้นออกจากอ้อมแขนเขา
แต่ก็ไม่เป็นผล ลู่หานพยายามจะแทรกลิ้นเข้ามาในโพรงปากฮานึล แต่ฮานึลกลับเม้มปากเข้าหากันแน่นเพื่อที่เขาจะแทรกลิ้นเข้ามาไม่ได้
ฉันไม่มีวันเล่นตามเกมเขาเด็ดขาด
ฮานึลคิด
"หึ!"ลู่หานหัวเราะในลำคอเบาๆ
ผละจูบออกจากฮานึล ก่อนที่เขาจะพลิกตัวฮานึลทุ่มลงบนโซฟา
"อ๊ะ
.. อื้อ.." ในขณะที่ฮานึลร้องด้วนความเจ็บหลังที่กระทบกับโซฟา
ลู่หานก็พุ่งพรวดเข้ามาประกบจูบปากฮานึลอีกครั้ง ลู่หานแทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปาก
กวาดชิมรสจูบไปทั่วปาก ทำให้ฮานึลเคลิ้มไป แต่ไม่ได้!! ฮานึลจะไหลตามเกมของลู่หานไม่ได้
ผลั่ก!
ฮานึลชันเข่าขึ้นกระแทกเข้าน่าท้องแกร่งของลู่หาน
"อึก...ฮึ่ย!!"
ในจังหวะที่ลู่หานเจ็บนี่ละ หนี! ฮานึลดันตัวลู่หานออกแล้วรีบดันตัวเองให้ขึ้นมาเตรียมที่จะวิ่งหนี
หมับ!
"เหอะ..คิดว่าจะหนีได้หรอ
มีแรงอยู่แค่นิดเดียวทำไรฉันไม่ได้หรอก" ตอนที่ฮานึลกำลังจะหนีก็ถูกลู่หานจับขาไว้ดึงตัวฮานึลให้เข้าไปหาเขาอีกครั้ง
"ฮึก..ฮือ..ลู่หาน
ฉันขอโทษ แต่ขอร้องปล่อยฉันไปเถอะ..ฮือ.."สุดท้ายฮานึลก็ห้ามน้ำตาตัวเองไม่ได้
กลัว ฮานึลกลัวลู่หาน
"เอ๋!
ไม่ได้หรอกครับ ของชิ้นดีอยู่ตรงหน้า จะปล่อยไปก็เสียดายสิ หึ!"
ลู่หานจับฮานึลทุ่มลงบนโซฟาอีกครั้ง
"ฮึก..ฮือ..พอเถอะ..."
ฮานึลทั้งงร้องไห้ และขอร้อง แต่ไม่ได้ผล ลู่หานไม่ฟังอะไรเลย
เกลียด..ฮานึลเกลียดตัวเองที่อ่อนแอ
ทำอะไรไม่ได้แม้แต่ดูแลตัวเองยังทำไมได้
ลู่หานถอนจูบออกจากปากบางพร้อมกับเปลี่ยนเป้าหมายใหม่เขาก้มหน้าลงไปยังคอขาวระหงสูดดมความหอมจากซอกคอขาวลิ้นร้อนลากไปมาที่ลำคอของฮานึล
“อืม..แบบนี้ค่อยดีหน่อย เหอะ!” ลู่หานถอดกระดุมเสื้อฮานึลออกในขณะที่น่าของเขายังไม่ออกห่างจากซอกคอฉันเลยซักนิด
เมื่อกระดุมทั้งหมดถูกปลดออก
เผยให้เห็นน่าอกของหญิงสาว ลู่หานห้ามใจไม่ไหวต้องชิมดูดกลืนยอดปทุมถัน
อีกมือหนึ่งบดเบียดไปมาจนยอดอกชูชันตามอารมณ์อย่างหยุดไม่อยู่
จนฮานึลเริ่มครวญคราง
“ฮึก พอเถอะ..ลู่หาน” เสียงแหบพร่าของฮานึล
ทำให้รู้สึกเซ็กซี่ไป ภาพฮานึลตรงล่างทำให้ลุ่หานอดใจไม่ไหว มันเป็นการยั่วชัด....ฮานึลยั่วลู่หานไม่รู้ตัว..
เมื่อเขาตักตวงความหวานจากยอดอกอวบใหญ่เสร็จเขาค่อยไล่ลงมายังหน้าท้องแบนราบมือหนาลูบไล้ไปทั่วตัวฮานึลลงมาจนถึงขาอ่อนเขาลูบขึ้นลูบลงริมฝีปากยังคงประทับรอยแดงให้กับผิวขาวใสของร่างเล็กไปทั่วร่างกายมาจนถึงขาอ่อน
ลู่หานงค่อยๆสอดนิ้วเข้าไปช้าๆจากสองนิ้วเป็นสามนิ้ว
ฮานึลถึงกับกระตุก..
“งื้อ ...... อ๊ะ!
จ...เจ็บ...ลู่หาน เจ็บ...”
“นิดเดียวเอง...อืม..”
ลู่หานเริ่มขยับนิ้วเป็นจังหวะ
เพื่อปรับให้ฮานึลเข้ากับจังหวะนิ้วของเขา
ทำเอาคนฮานึล
ครางไม่เป็นศัพท์เป็นภาษา ร้องไห้ ออกมาด้วยความเจ็บปวด
เลือดความบริสุทธ์ของฮานึลค่อยๆไหลออกมาตามร่องนิ้วของลู่หาน
ทำให้ลู่หานรู้เลยว่า...เขาคือคนแรกของเธอ
..ไม่น่าเชื่อเลย...ยังไม่ผ่านใครเลยหรอ...แม้แต่อี้ฟาน...หมอนั่นเนี่ยนะจะปล่อยไป...ลู่หานคิด
“ฮื้อ..อ๊ะ ฮือ ลู่หาน
หยุดเถอะ ฉันของร้อง ฮือออ” ฮานึลร้องไห้ออกมาไม่หยุดหย่อน
เจ็บ นี่คือคำเดียวที่ฮานึลได้รู้สึกในตอนนี้
ลู่หานไม่รอช้า
ก้มลงจูบฮานึลก่อนจะค่อยๆดันแก่นกายของตัวเองเข้าไปทางช่องทางรัก
“อื้อ!!!”
ฮานึลเจ็บปวดทรมานเมื่อมีของใหญ่กว่าเดิมแทรกเข้ามา
ร่างเล็กพยายามดิ้นให้หลุดพ้นจากนี้ แต่ขยับตัวไปไหนไม่ได้
เสียงร้องของฮานึลก็ถูกกลบไปด้วยริมฝีปากของลู่หาน
ฮานึลได้จิกบนแผ่นหลังลู่หานเพื่อระบายความเจ็บที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
“อ๊ะ!!” ริมฝีปากของฮานึลเป็นอิสระ เพราะลู่หานนั้น ต้องสูดอากาศอย่างหนัก
เพราะช่องทางนั้นตอดรัดแก่นกานเขาแน่นเกินไป
ก็มันครั้งแรกของเธอนี่....สะใจจริงเลย..หึ!
ช่องทางนั้นทำให้ลู่หานเจ็บปวด
หอบเหนื่อยทั้งๆที่มันเพิ่งจะเริ่มเอง...
“อ่า...ฮานึลอ่า.......
”เสียงร่างสูงครางออกมาอย่างได้อารมณ์ก่อนจะเข้า ออก
อย่างเชื่องช้า
“อะ...อึก ฮือ.... อ๊ะ!
เจ็บ....”ฮานึลที่เริ่มครางออกมาแทบจะไม่เป็นภาษา
อยากจะดิ้นออกไป มันเจ็บเกินไป ฮึก...
ลู่หานมองร่างเล็กภายใต้ร่างของเขา
ตอนนี้เธอเซ็กซี่เกินไปแล้ว...
เมื่อเห็นร่างเล็ก
ทำเอาลู่หานอดกลั้นอารมณ์ตัวเองไม่ไหว
''อ๊ะ
ลู่หาน..อึก..อ๊ะ อ๊า'' เสียงหวานร้องเสียงหลงเมื่อแก่นกายของลู่หานกระแทกเข้าจุดกระสันพอดี
เมื่อชายหนุ่มรู้จึงย้ำเข้าจุดนั้นจนฮานึลทนไม่ไหว
มือบางจับกลุ่มผมลู่หานเพื่อปลดปล่อยความทรมานและความสุขที่ชายหนุ่มมอบให้
''อ๊ะ ตรงนั้น อ๊ะ
ไม่ไหว อ๊ะ.. ไม่ อื๊อ ลุ่หาน..พ..อึก เถอะ.'' ฮานึลครางสลับกับเสียงทุ้มต่ำอย่างไม่ปกปิด
''ตรงไหน หืม''
ลู่หานพูดยียวนก่อนจะตั้งใจกระแทกเข้าจุดนั้นจนฮานึลร้องเสียงหลง
''ลุ่หาน..อึก..อ..ไม่....ไม่เอาตรงนั้น...ฮือ..ลู่หาน''
เสียงร้องเสียงห้ามของฮานึลทำให้ลู่หานทนไม่ไหวหรอก...เธอกำลังยั่วเขา...รู้ตัวบ้างมั้ย
“อืม..”ลู่หานครางออกเบาๆ ก่อนที่จะเร่งจังหวะเร็วขึ้นจนหญิงสาวร้องครางอย่างห้ามไม่ได้
ลู่หานปลดปล่อยออกมาก่อนจอถอยออกจากร่างของฮานึล...ซึ่งตอนนี้กำลังจะคล้อยหลับไปด้วยความเหนื่อย
“หึ!” ลู่หานมองฮานึลก่อนจะแสยะยิ้มมุมปาก ถ้าอี้ฟานรู้..มันจะเกิดอะไรขึ้นนะ
ลู่หานลุกขึ้นจัดแต่งใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยแล้วนำเอาผ้ามาห่มร่างฮานึลไว้
ก่อนที่เขจาจะไปชงกาแฟนั่งดื่มสบายบนเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามโซฟาที่ฮานึลนอนอยู่
การแต่งครั้งแรกก็ผ่านไป...ไม่โอเครติได้เน้อ
เอาละ อ่านเสร็จแล้ว ไปเม้นท์สิครับ
